شوخی با همسر...

رسول خدا (ص) فرمودند: « هر عمل سرگرم کننده ی مؤمن باطل(ناصواب) است، مگر در سه چیز: [که یکی از آنها ] شوخی با همسر [است]. »     منبع: مفاتیح الحیات - آیت الله جوادی آملی      

  

ارزش همسر...

ارزش وجودی همسر (زن) در خانه به اندازه ای است که از عوامل آرامش برای زندگی مرد به شمار می آید. ( جَعَل مِنها زَوجَها لِیَسکُنَ إلَیها - سوره اعراف آیه 189)

در حدیثی آمده است که یک رکعت نماز از مرد همسردار، برتر از هفتاد رکعتی است که مرد بی همسر اقامه کند. (المقنعة - ص 497)

امام صادق(ع) فرمودند که پدرم به مردی که گفت همسر ندارم، فرمودند:

و این است حکایت بیداری ما...

آنانکه از بیداری امت رسول خدا محمد مصطفی (ص) رنج می برند،

نمی دانند با توهین به ساحت رسول اکرم (ص)، فقط پرده از باطن کثیف خود برمی دارند...

و روز به روز بر تعداد دوستان و یاران محمد (ص) افزوده می شود...

و این چیزی است که آنها نمی خواهند و از آن وحشت دارند...

  اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم   

چشم به راه منجی

یا اباصالح! یا مهدی!

چه خوش صید دلم کردی... 

بنازم ناز شَستت را ...

ای منجی!

قدم بر چشم ترم بگذار که...

تو را من چشم بر راهم ...

اللهم عجل لولیک الفرج

عمیقاً فکر کن...

فردی بنام زهری می گوید: به حضرت علی بن الحسین علیهماالسلام گفتم کدامین عمل بهتر است؟

فرمود: « حال مرتحل » ( یعنی در   آمد و کوچ )

گفتم: حال مرتحل چیست؟

فرمود: « اینکه انسان، خواندن قرآن را آغاز کند و به پایان رساند و هر زمانی که از اول قرآن شروع کرد، تا آخر برساند. »

نکاتی که از این حدیث می شه استخراج کرد:

1- برای استفاده از قرآن، باید نیازهای خود را شناخت و برای برطرف کردن آنها باید به سوی قرآن کوچ کرد. (از عبارت «حال مرتحل» این برداشت میشود)

2- کوچ کننده باید تا رسیدن به مقصد خود، سعی و مجاهدت کند (از این قسمت حدیث برداشت شده: «خواندن قرآن را آغاز کند و به پایان رساند»)

منبع: کتاب « مقدمات تدبر در قرآن » نوشته ی احمدرضا اخوت

چه خوبه که در هر چه که می شنویم فکر کنیم و عمیق بشیم. 

چه برسه به قرآن مجید که به همراه عترت پاک رسول خدا (ص)

چراغ روشنگر زندگی ما هستند

اگه شما هم، در حدیث بالا فکر کردی و به نتیجه ای رسیدی، 

برامون بنویس...

ماجرای ازدواج حسین و حانیه (قسمت آخر)

یه شب سر سفره بود که مامانش بهش گفت کارات رو  ردیف کن دو روز دیگه می خوایم بریم خواستگاری...

حسین که خیلی خوشحال شده بود پرسید: پس بالاخره پیدا شد. خدایا شکرت! حالا کی معرفی کرده؟ مطمئنید که دختر خوب و باایمانیه؟ ...

مامانش که از سؤالای پشت سر پسر، گیج شده بود، گفت : یکی از دوستام که خیلی آدم مطمئنیه معرفی شون کرده. ظاهراً یکی از فامیلای نزدیک شون. اون که خیلی تعریف دختر و خونواده اش رو کرد. 

حسین گفت: شرایط الآن زندگی و کارم رو بهشون گفتید؟

مادر جواب داد: آره. خیالت راحت؛ باباش گفته همینکه بدونم پسر، باایمان باشه و اهل کار کردن و  کسب روزی حلال، اجازه میدم بیان خواستگاری. حالا اینکه دختر و پسر حرف بزنن و به نتیجه برسن یا نه، به خودشون مربوطه ...

پسر، یه نفس عمیقی کشید و کنار سفره ی غذا، به سجده افتاد...

ماجرای ازدواج حسین و حانیه (قسمت اول)

چشماشون رو شسته بودن تا بتونن دنیا رو بهتر و زلال تر ببینن...

پسر با سختی و بی پدری بزرگ شده بود؛ درس خون بود و تونسته بود تا فوق لیسانس یکی از رشته های مهندسی پیش بره؛ حالا که جواب کنکور دکتریش اومده بود، همه از خوشحالی تو پوست خودشون نمی گنجیدن... آخه بعد از کنکور، یه ضرب یکی از شاخه های مهندسی قبول شده بود و بعد هم بلافاصله تو رشته ی دلخواهش فوق لیسانس درس خوند و حالا هم که بدون هیچ فاصله ای دکتری رشته خودش رو قبول شده و داره پله های موفقیت رو به خوبی بالا میره. البته فعلاً سربازی نرفته ولی خدا بزرگه ان شاء الله کارای سربازیش هم بعد از پنج سال دیگه باید پی گیری کنه...

پسر که تنها هنرش درس خوندن نبود، تو دوران دانشجویی تونسته بود با کارای نیمه وقتی که مرتبط با رشته تحصیلیش انجام داده بود، یه پس انداز کمی داشته باشه؛...

میراثی از جنس فرهنگ...

پنجشنبه ای دیگر از راه می رسد...

و آنان که چشم انتظار فاتحه ای هستند... ؛

نکند یادمان برود، یادشان کنیم!...

دنیا محل گذر است...

و پنجشنبه ای خواهد آمد که ما نیز چشم انتظار فاتحه ای باشیم.. ؛

ای کاش میراث مان، فقط از جنس مادیات نباشد...

آری بر جای نهادن میراثی فرهنگی که سبکی تازه در جامعه باشد،

و نمایانگر اصلاحی در رسوم نادرست، 

می تواند میراثی ارزشمند برای آیندگان مان و 

باقیات الصالحاتی نیکو برای خودمان باشد. 

بیایید سبک زندگی این نسل را عوض کنیم...

  

و فاتحه و صلواتی نثار گذشتگان، هدیه ای ارزشمند از ما به اهل قبور است...

و بوسه ای بر دستان والدینی که زنده اند، در آخر هفته، 

صله ی رحمی را به یادمان می اندازد که موجب درازی عمر و وسعت روزی است.

     دنیا محل گذر است...       فرصت ها را دریابیم...

دیوار سنگ چین بر سر راه ازدواج...

عجب روزگاری شده! .....

انگار به همه یه سنگ دادن و گفتن بنداز جلوی پای جوونا تا نتونن ازدواج کنن؛ بیشتر افراد جامعه هم به این حرف، گوش دادن و هر کسی بتونه سنگ بزرگ تری می اندازه و بهش افتخار می کنه...!

نگید که بدبینم؛ چون هرچند که همه دارن می گن ما دوست داریم جوونا ازدواج کنن، ولی عملاً دارن کاری می کنن که نتیجه اش همون چیزی میشه که گفتم...

و ازدواج به جای اینکه برای آرامش باشه ( لِتَسکُنوا إلَیها )، شده مایه ی سلب آسایش و آرامش جوونا و به تبع اون خونواده هاشون؛ 

و اون وقته که ما می مونیم و یه جامعه ی پیر که صدای تلاش و کار و فعالیت و نشاط و زندگی دیگه از هیاهوی روزمرگیش شنیده نمیشه...

معیارهایی که مانع می شوند...

سه سال پیش بود که خانمی تماس گرفت و گفت: « پسری 27 ساله دارم؛ خیلی خوشگل و خوش هیکله. پدرش خلبانه؛ ولی چون پسرم علاقه ای به درس خوندن نداشته ادامه تحصیل نداده و حالا با دیپلمی که داره یه شرکت کامپیوتری تو اصفهان و یکی هم تو تهران داره؛ در کل وضع مالیش عالیه...! توی شرکت شون چند تا از مهندسایی که باهاش در ارتباطن پیشنهاد دادن پسرم بره دختری از فامیل شون روبگیره که چند تاشون هم دکتر بودن؛ اما ما گفتیم نه. باید خونواده انتخاب کنن و...»

  

حالا بشنوید از خواسته هاش:

دختری که می خواستیم براش بگیریم، دوست داریم تحصیلات بالا داشته باشه؛ خوشگل و سفید باشه. نه چاق باشه نه لاغر؛ قدشم بلند باشه و خونواده ی خوبی هم داشته باشه و...