در دین مقدس اسلام، به ازدواج خیلی تأکید شده که به برخی از اونها در مطالب گذشته مون اشاره کردیم. اما چیزی که مهمه اینه که ازدواج راهی برای رشد انسانه؛ و شاید بشه گفت کوتاه ترین راه برای رسیدن به رشد حقیقی ازدواجه...
دقت کردی...؟!
کسی که ازدواج می کنه شاید اگه تا اونوقت خیلی طعم گذشت رو نچشیده باشه، اما نسبت به همسرش حس فداکاری و گذشت داره و با عمل به این حس زیبا راه رشد رو خیلی سریع می تونه طی کنه...
و شاید یکی از عوامل و حتی مهم ترین عامل اینکه اسلام عزیز، اینقدر به ازدواج اهمیت می ده همین باشه...
می دونیم که در طول تاریخ اسلام، معصومین (ع)، خیلی به مردان توصیه و سفارش می کردن که ازدواج کنن. اما آیا این اندازه تشویق به اسلام، برای زنان هم وجود داشته؟....
آیت الله جوادی آملی در کتاب « مفاتیح الحیات » می نویسند:
انسان، در رشد و تعالی خود، نیازمند همسر است؛ از این رو رسول خدا (ص)، از اینکه زنان، ازدواج را ترک کنند و خود را از شوهران بی نیاز کنند، نهی فرموده است.بر این اساس، زنانی که به سبب خودکفایی مالی یا هر دلیل دیگر دشواری های ازدواج و زندگی مشترک را تحمل نمی کنند، فضیلت های بزرگی را از دست می دهند که جبران پذیر نیست.
به همین دلیل امام صادق (ع) در پاسخ زنی که خود را از دنیا بریده خواند و گفت که من برای رسیدن به فضیلت، ازدواج نمی کنم، فرمودند: [ از این مرام] برگرد. اگر در ترک ازدواج فضیلتی بود، حضرت فاطمه (س)، به آن سزاوارتر از تو بود. زیرا هیچ کس از او در فضیلت، پیشی نگرفت.
